Sessizliği dinlemeyi öğrenin. Böylece kuş cıvıltısı, rüzgar fısıltısı ve yağmur sesi gibi doğadaki seslerle varoluşumuzun mucize ile mutlu olmayı öğreniriz

 

Toprağın rengi, yonca ve ekmek kokusu… Taze bal kokan bir köy…

Yeşil tarlalar… Rüzgar, başaklar arasında kımıldarken ya da ikindi üstü, yağmur, tarlaları dalgalandırırken bakarsın ufuk çizgisi bir iner bir kalkar. Toprağın rengi, yonca ve ekmek kokusu… Taze bal kokan bir köy… Seni düşünüyorum. Acımı güvenli bir yere sakladım, yüreğimiz yanmasın diye.

Sadece gezip görmek anlamında değil, yaşamak ve yaşamı anlamak, anlamlandırmak için de önemlidir bazı şehirler

Sadece gezip görmek anlamında değil, yaşamak ve yaşamı anlamak, anlamlandırmak için de önemlidir bazı şehirler. Bu şehirlere orada yaşamış sanatçıların, mimarların izleri damgasını vurmuştur. Buralara gidenler etkilenirler bu ortak ruhtan, ortak ama derin mirastan.

Kendiyle barışmalı insan

Kendiyle barışmalı insan. Yüreğine takmalı bazen pembe gözlüklerini. Baktığını değil gördüğünü hissedebilmeli bazen. Yerinen çıkıp bazen koyabilmeli bir başkasının yerine kendini. Fark edebilmeli, hayatın gerisinde değil tam içinde olduğunu. Sevmenin bir insanı üzmekten daha değerli olduğunu fark edebilmeli çoğu zaman. Hiç uzaklara gitmeden kendine aramalı huzuru.

Kendinize zaman ayırın ve kendinizi doğada arındırın…

 

Sonbahar en güzel istanbul’da yaşanır

Sonbahar en güzel istanbul’da yaşanır. Suyun yakuta döndüğü “sonbahar” şiirini hatırlayınız. İsterseniz gözlerinizi kapatıp her köşesinden yeşilliklerin köpürdüğü eski İstanbul’un dar sokaklarındaki sonbahar manzaralarını hayal edebilirsiniz. Rüzgar hafiften estikçe uçuşan ve siz yürüdükçe ayaklarınızın altında çıtırdayan güneş rengi yaprakların  bahçeleri ve sokakları sarının ve kırmızının bütün tonlarını cömertçe kullanarak nasıl. Bir masal iklimine dönüştürdüğünü göreceksiniz.

Odadan, gündüz ışığıyla beraber bana ait her şey çekiliyor

Odadan, gündüz ışığıyla beraber bana ait her şey çekiliyor. Evime ait hatıralar, kalabalıklar, sevdiklerimin sesleri, hayatın gürültüleri, her şey uzaklaşıyor. İçimde bir boşluk… garip ve büyük bir his, derinliklerime doğru kaçıyor. Ruhum, eşya arkasına saklanan hayaletler gibi kendilerini göstermeden korkutan gizemli varlıklarla dolu.

Yağmur bir yandan yağarken, bir yandan da hikayeler fısıldar kulaklarımıza

Yağmur bir yandan yağarken, bir yandan da hikayeler fısıldar kulaklarımıza; belki bir martının aşkını, belki dağların heybetli yollarını, belki de gül bahçesinin şarkılarını. Bakalım bu sabah yağmur Enya'nın muhteşem sesi eşliğinde neler anlatacak sizlere...

Başka birinin hayat hikayesi: anıları, günlükleri neden ilgilendiriyor bizi?

Kendi kendime hep sormuşumdur. Başka birinin hayat hikayesi: anıları, günlükleri neden  ilgilendiriyor bizi? Bir kişinin yaşam serüveni niye etkiliyor bizi? Nereden kaynaklanıyor bu?

Geçenlerde yaşadığım bir şey bana şunu öğretti:

Geçenlerde yaşadığım bir şey bana şunu öğretti: İstesede de çok uzağına gidemiyor insan kendisinin. Hangi trene binse içindeki bir adrese varıyor, hangi rüzgara kapılsa kendine savruluyor sonunda.

20.09.2018

 

Yaşamımızda yitirdiğimiz her şeyle birlikte yeniden biçimleniriz....

Yaşamımızda yitirdiğimiz her şeyle birlikte yeniden biçimleniriz. Bu yitirmelerin çoğu da belki ölümle buluşur.  Bazen olumlu bazen de olumsuz olur bu yeniden biçimlenme. Böyle anlar insanın kırılma noktalarıdır.

İstanbul Boğazı'na tepeden baktığınızda o güzellik karşısında hayranlık duymaz mısınız?

 

Sonbahar mevsimi herkeste ayrı bir duyguya neden olur

Sonbahar mevsimi herkeste ayrı bir duyguya neden olur. Yaşlı bir insan için hüzün olan sonbahar, gençler için başlangıçlar mevsimidir. Yoksul bir aile için yakacak sorunun hatırlatır. Parası olan ailelerin yazlıklarından dönüp kış hazırlıklarına başladıkları mevsimdir. Doğa için ise sonbahar yükten kurtulma, sessizliğe hazırlanma dönemi olsa gerek.

Çok sevdiğim kitaplar arasında olmak, onları karıştırmak büyük bir huzur veriyor bana

 

Babamdan öğrendiğim en önemli şeylerden biri de kitabın kıymetini bilmek oldu

Babamdan öğrendiğim en önemli şeylerden biri de kitabın kıymetini bilmek oldu. Kitabı yırtmadan, sayfalarını katlamadan, kapağını kırmadan okumayı ondan öğrendim.

güz mevsimi

 Bugüne kadar güz mevsimi üstüne gerek şiir, gerek öbür yazı türlerinde çok şeyler söylenmiştir. Bu mevsimi bir ölüme ya da hüzünlü bir insana benzetenler olmuştur. Çoğuna göre bu megüvsim doğanın sessizliğe gömülmesiyle ve acıklı yönleriyle tanınır. Doğadaki değişimi izlerken yaşamın anlamını daha iyi kavrarım.

İnsan istediği an kendi içinde yolculuğa çıkabilir

 

Hüzün mevsimi olan sonbahardayız

Hüzün mevsimi olan sonbahardayız. Bazıları sonbaharla da, hüzünle de barışık değildir. Oysa hüzün, yaşamın bir rengidir. Sonbahar bizi şairane duygulara iter, sararmış yaprakların arasından süzülüverir içimize; yeter ki biz yüreğimizin kapısını hüzne açalım.

Ne güzeldir güneşin doğuşu!

Ne güzeldir güneşin doğuşu! Sabahın alacakaranlığının nokta nokta canlanışı…. Ufkun kan kırmızısından açık maviye doğru renklenişi… Gökyüzü göz bebeğinize düşer, ufuk gözlerinize çizilir her sabah. Gün ışıkları her sabah taşı, toprağı, ağaçları, çiçekleri  ile bütün varlığı göz bebeğinize taşır; yeni bir dünya kurar hayal alemimizde.

Güz şarkısı

Güz şarkısı. Ömrümden bir yılın geçip gittiğini yılbaşlarında değil, okulların açıldığı günlerde anlarım ben. Hüzünlü bir benimseyiş.

Hayatı iyi karşılamanın sırrını bulabilmek için her şeyden önce gülümsemeyi öğrenmeli

 

İstanbul’un asıl yüzü

İstanbul’un asıl yüzü eskiye karışıp gitmiş sokaklar, belki bir yerde rastlayacağınız ulu bir çınar, belki terk edilmiş bir iskele, bir başıboş tekne, bir kırık musluklu çeşmedir.

Yazmak, bir bakıma, hayatta karşılığı olanları aramak, göstermek, anlamdırmaktır

 

Bireysel yolculuğumuz boyunca kaç kez istemişizdir hayatımızın ibresini sıfırlamayı

Bireysel yolculuğumuz boyunca kaç kez istemişizdir hayatımızın ibresini sıfırlamayı. Her şeye yeniden başlamak… Taze, yıpranmamış biçimde. Kaldığınız yerden değil, yola yeni çıkıyormuş gibi. Ömrümüzü, yanlışlarımızı, inişlerimizi, eksiklerimizi, gaflarımızı sıfırlama arzusu o kadar eskiye dayanıyor ki…

Onca yollar, yolculuklar, insanlar, konuşmalar derken nihayet kendimle başbaşayım… sessiz, sakin, dingin…

 

Özlemler mevsimidir sonbahar

Özlemler mevsimidir sonbahar. Yalnız geçmişi değil, kapıdaki kışı dahi özleriz bu mevsimde. Çıtır çıtır yanan odun sobasını, sobanın üstünde usul usul kızaran kestaneleri, dışarıda lapa lapa yağan karı… annelerimizin patlattığı mısırları da unutmayalım. Hepsi de hayal perdesini aralar, gözlerimizin önüne gelir bir bir.

Sonbahar gezilerinin tadına doyulmaz

Sonbahar gezilerinin tadına doyulmaz. Doğa bu mevsimde hakim rengi saman sarısı olan bir resimdir sanki. Tarlalar, sarı saplarla kaplanmıştır, traktörlerin kendilerin altüst etmesini bir derviş sabrı ile sessizce beklemektedir. Ağaçlar da takıp takıştırmıştır; kimi limon sarısı, kimi kestane kahverengisi, kimi vişne çürüğü yapraklarla süslenmiştir. Adeta bir doğum günü partisi için rengarenk giyinmiş çocuklar gibi.

Eylül ayındayız. Güzün başlangıcı olmasından dolayı dinginlik ayı olarak belirir zihnimizde eylül.

Eylül ayındayız. Güzün başlangıcı olmasından dolayı dinginlik ayı olarak belirir zihnimizde eylül. Hayata dair her şeyin heyecanını, neşesini, canlılığını kaybettiğini düşünürüz bu ayda. Ağaçlar, ormanlar, çimenler hüzünlüdür. Onların hüzün tonlarını kuşanması bize hep ayrılığı, yalnızlığı hatta ölümü hatırlatır. Solan, sararan yapraklar sanki saçımızdaki aklar; dalından süzülerek yere düşen yapraklar da gerçekleşmeyen hayallerimizdir. Eylül şiirleri yalnızlıktan, ölümden, ayrılıktan dem vursa da eylül yazıları hep solgun renkler yansıtsa da bu ay sadece hüzün ayı değildir aslında. Eylül'de, aynı zaman durgunluk iklimi ile beslenmiş bir coşku ve derinden bir kıpırdayış vardır. Eylül ayı biraz da telaş ayıdır bu yönüyle. Eylül’den sonra kış gelir, kar gelir, soğuk gelir.

Benim için eylül, yeni açılmış bir kurşun kalem kokusudur. O kokuda bütün bir okul macerası tüter.