Bodrum'u
düşünürken maviyi düşlüyor insan. Sonra beyaz ve yeşil... Dar sokaklar, küçük
meydanlar, taş duvarlar, beyaz evler... Bir ahşap kepenk, demir bir kapı,
mor bongonviller. Deniz kıyısında yediği balığı, barlar sokağında içtiği
rakıyı, meyhaneler sokağında dinlediği fasılı düşünüyor. Neyzen Tevfik'i, Cevat
Şakir'i....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder