Bilirsin ben iyi yürürüm...

Yürümek, yalnızca mekânsal bir hareket değil, aynı zamanda varoluşsal bir jesttir. Murathan Mungan’ın sözlerinde yankılanan bu yürüyüş, Heidegger’in “yolda olmak” metaforunu çağrıştırır: insan, kendi varlığını ancak yolculuk hâlinde deneyimleyebilir. Bu yürüyüş, bir yerden bir yere gitmekten ziyade, anlamın peşinden sürüklenmek, bazen de anlamı ardında bırakmaktır. Zira her yürüyüş, bir terk ediştir; her adım, bir önceki anlamın geride bırakılmasıdır. Bu bağlamda yürümek, hem bir kaçış hem de bir varış biçimidir.

“Yürüyüp geçeceksin” ifadesi, Levinas’ın ötekiyle kurulan etik ilişkisinin sınırlarını da sorgular. Herkesin her şeyi anlamasını beklemek, ötekinin öznelliğini mutlaklaştırmak olurdu; oysa etik olan, ötekinin anlamayabileceğini kabul ederek yürümeye devam etmektir. Bu, bir tür etik tevazudur: kendi hakikatini haykırmadan, anlaşılmayı dayatmadan, sadece yürüyerek var olmayı sürdürmek. Çünkü anlam, her zaman iletilemez; bazen yalnızca yaşanır, bazen de sessizce geçip gidilir.

Bu yürüyüş, Kierkegaard’ın “tekil birey” anlayışıyla da örtüşür. Toplumun onayına ihtiyaç duymadan, kendi içsel hakikatine sadık kalarak yürüyen özne, kalabalığın anlam dayatmalarına karşı bir direniş sergiler. Anlamayanın anlamayacağı bilgisi, bu direnişin temelidir. Bu bilgi, bir umutsuzluk değil; aksine, bir özgürleşme biçimidir. Çünkü anlamın evrensel bir dolaşıma girmesi beklentisi, çoğu zaman bireyin kendilik deneyimini sakatlayan bir yük haline gelir. Oysa yürüyen özne, bu yükü sırtlamayı reddeder.
 

“İyi yürümek”, yalnızca bedensel bir yetkinlik değil, aynı zamanda bir bilinç disiplinidir. Bu disiplin, Nietzsche’nin “üstinsan” idealinde olduğu gibi, kendi değerlerini yaratma kudretini içerir. Dünyanın tümüne yetişemeyeceğini bilmek, insanın sınırlılığını kabul etmesi değil, bu sınırlılığın içinde kendi sonsuzluğunu kurmasıdır. Yürüyen özne, ardında iz bırakır; ama bu iz, bir çağrı değil, bir tanıklıktır. Anlayan için bir harita, anlamayan içinse silik bir gölgedir. Ve belki de en sahici yürüyüş, ardında hiçbir iz bırakmadan yapılanıdır.

"Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin. Anlayan anlayacak, anlamayan anlamayacak; dünyanın hepsine yetişemezsin ki! Bilirsin ben iyi yürürüm."

Murathan Mungan