düş kurmak tehlikelidir, diyenlere, düşsüz yaşamak bitkisel hayata girmektir, derim.

düş kurmadan yeni bir işe başlamak, yeni atılımlar yapmak, daha iyiyi, daha güzüli yaratmak mümkün mü hiç? düş kurmak umutlanmaktır. yeniye yelken açmak, kusursuzluğa erişebilmektir. olmaz gibi görüneni olur yapmak, ufukta olan amaçlara adım adım yaklaşmaktır.

seyahat edin. kaybolmak size kendinizi bulduracaktır....

yaşamımıza değer katacak, renkli günler, yolculuklar, sosyal aktiviteler, heyecan verici aşklar

yazarken elime bulaşan dolmakalem izleri

mis gibi balık ekmek

günlük tutmak her zaman iyi bir başlangıçtır.

kendimizden ne kadar habersiz olduğumuzu, yazdıklarımızı tekrar okurken anlarız.

Pazar sabahı çizgi film zamanıdır

hayata dair muhteşem bir detay sığırcıkların dansı

şahane bir görüntü var penceremde

şu anda gökyüzünde olanlar...
içinde güneşi barındırann gri bir bulut tabakası gökyüzünü kaplamış.
şahane bir görüntü var penceremde.

renklerinn güzelliği bu olsa gerek

huzur, mutluluk, tebessüm, yürek sıcaklığı

kitapların, özellikle de romanları, bir okurun yaşamındaki yeri nedir?

çocuklukta, ilk gençlikte ya da daha geç dönemlerde okunan kimi romanların tadı, nasıl olur da üzerinden yıllar geçmesine karşın unutulmaz?

sessiz, usul usul akan, kişisel ve toplumsal bir tarih....

okumayı da seyahat etmeyi de tutkuyla seven biri olarak ikisinden birin tercih etmem gerektiğinde ikiyiye bölünürdüm.

hiçbir zamann ısınamadım bu yapay ikileme. belki okumanın da içten içe bir seyahat olduğuna inandığımdan belki de her kitabın bizi başka bir yolculuğa çıkardığın düşündüğümden... Her kitabı başlı başına bir serrüven gibi görüp okuyarak da zihinnsel bir gezi yapmak mümkün. bir başka zamana, bir başka mekana, bir başka hayata uzanan bir yolculuk.

kalıpları kırmak ve değişmek sizin elinizde

yağmur size neyi hatırlatır?

ilk yağmur damlası düştü
Kuru yapraklarına güzün.
Ardında kış kıyamet,
Dert, hüzün.
Alınyazısı hepsi.... Kısmet...
Ha yazı, ha kışı geceyle gündüzün,
Kim bilir kaç günü kaldı
Ömrümüzün?

Kimbilir – Ziya Osman Saba

çocukken okuduğum kitapların yüreğimde apayrı bir yeri vardır....

bu kitaplar saçları kurdeleli, ele avuca sığmaz bir çocuk olduğum günleri de bana anımsatır. o kitapların dünyasına girdiğim günleri düşünüyorum. önce Andersen daha sonra Grimm Masalları'yla tanışınca kitaplardan kopamaz olmuştum. sonra Heidi'nin serüvenleriniyle iç içe olduğum günler başladı. artık doğayı ve insanları tanıyordum. aradan nice yıllar geçti, hala onları unutamıyorum. şimdi bile ne zaman bunalsam bana yaşamın kapısını açan o kitapların bendeki izlerine sığınırım.

günlükler, yazan kişinin hem kendisiyle hem yaşadığı dönemle hem de o günlükleri okuyacak olanlarda kurduğu içtenlikli bir diyalogdur.

günlüklerde her şey olduğu gibi yazar. düş kırıklıklarını, öfkelerini, sevinçlerini, karşılaştığı ilginç olayları ve kişileri anlatırken "kendisini kendisi yapan" süreci de bizimle paylaşıyor: sevdiği cafeler, girdiği polemikler, evin akan damı, hakkında yazılanlarla ilgili kişisel yorumları, gördüğü yorumları, gördüğü rüyalar, her şey... bu günlükleri okurken zaman zaman gülmemkten katılıyorsunuz zaman zaman da onunla birlikte ağlıyor, birilerine kızıyorsunuz.

okumak, bir zihin güçlendirme, ruh tazeleme etkinliğidir...

aynı zamanda başka bir benliği tanımak, onunla aynı yöne gitmektir. okurken, okunan metinle okur arasında duygusal bir bağ oluşur. okumaya kendini kaptıran okur, kendi benliğinden çıkıp okuduğu karakterin dünyasında bir yere yerleşir, bir rüya gibi. bu garip gerçeklikle neyin ne olduğu, yaşamın ve insanın bütün karmaşıklığı, bilinmezliği sanki daha kolay anlaşılır. yaşam, okurun karşısına daha önce hiç görünmediği bir biçimde çıkar ve okurun bir daha onu öyle görebilme olanağı yoktur.

esas yolcuklar, dönüşler ile başlar. sizin yolculuğunuz hangi yakaya? istanbul...

resim sergisini gezerken gördüğüm her tablodan anlatılmaz bir tat aldım...

bir şiir okuyan, bir ezgi dinleyen insan neler duyar, neler düşünürse ben de onları duydum, onları düşündüm. Tabloların bazılarnıda biçimle renkler arasında uyum, bazılarında da daha nice yıllar sürecek olan bir çekişme var. ben bu tür tablolarda biçimin ne zaman için önde olması gerektiğini düşünüyorum. rengin en baştan çıkarıcı, en güzel kullanılmış olduğu tabloda bile...

yüzümde gülümseme eksik olmadan, kendimi keşfetmeye, hayallerimin peşinden gitmeye, öğrendiklerimi paylaşmaya, insanlara ve doğaya yardım etmek için seyahat etmek....

dünyayı keşfetmek, güzel anılar biriktirmek, ruhumuzu beslemek için seyahat etmek.....

gri istanbul, erkeden kararan hava ve yağmur kokusu....

kendine bir mektup yaz bugün

bir şeyi beklemenin güzelliğini öğrendim.

yaşanan en güzel şey bile, bekleme sürecinin değerine ulaşamaz bence. çünkü heyecan dolu bir eylem olan beklemenin büyülü bir güzelliği vardır. sonuca ulaşınca bu büyü uçup gider. yaşanan her şeyde belli belirsiz bir düş kırıklığı olması bundandır belki.

yağmurlu bir İstanbul sabahından

okunacak o kadar çok şey, görülecek o kadar çok yer var ki çalışırken, onlara ayırmam gereken zamanı kullanarak kendime haksızlık ediyormuşum gibi geliyor.

bir sürü ayrıntı. okunacak kitaplar, görmek istediğim filmler, tiyatrolar, gitmek istediğimyerler, sohbetine doyamadığım dostlar ve yaşayacağım sevgim var.

kapalıçarşının mistik halıcıları

eminönü - kadıköy vapuru