“İnsanın anayurdu, çocukluğudur” der Jorge Amado….

“İnsanın anayurdu, çocukluğudur” der Jorge Amado… Boşuna değildir bu söz, öyle olmasa durmadan çocukluğunu hatırlayıp içlenmez insan. Çocukken bambaşka bir dünyanın içinde olduğumuzu, ancak büyüyünce anlar, kapıları çoktan kapanmış o büyülü ülkeye dönmek için neler feda edebileceğimiz düşürürüz bazen.

Gecenin geç saatlerinde, her şeyin sustuğu, havanın durulduğu anlarda, bir köşeye çekilip şiir okurum

Gecenin geç saatlerinde, her şeyin sustuğu, havanın durulduğu anlarda, bir köşeye çekilip şiir okurum. İçime dolan dizelerde, onların atan kalbini duyarım. Bu duduyuş, beni benden alır götürür. Kapalı pencereler ansızın açılır.

Pazar sabahı kızarmış ekmek kokusuyla uyanmak = mutluluk

 

Anılar kavrıyor içimizi, bırakıyoruz kendimizi onlara

Anılar kavrıyor içimizi, bırakıyoruz kendimizi onlara. Biliyoruz: “Bir girdiğimiz ırmağa bir daha giremeyiz.” Ama yine de hiç olmazsa düşüncelerimizde o ırmağın sularını durdurmak istiyoruz. Geçmişi anmakta, geçmişin en acı günlerini bile anmakta acılı bir tat var. Seviyoruz biz o tadı, acısını da seviyoruz. Geçmişi anarak ırmağı durduracağaığımız, bir günümüzü bir daha yaşayacağımızı sanıyoruz. Anlıyoruz bunun olmayacağını, olamayacağını; gene de sarılıyoruz o düşe.

Yaz sonu olduğundan mı nedir, gün battıktan sonra kalan bir avuç altın ışık, ortalığı sarı-pembe arası bir renge büründürmüştü...

Yaz sonu olduğundan mı nedir, gün battıktan sonra kalan bir avuç altın ışık, ortalığı sarı-pembe arası bir renge büründürmüştü. Gökte uzanmış ipek şallar, önce sarımsıydı, sonra gün batımıyla pembeye döndü. Yaprak kıpırdamıyor bahçelerde. İşte böyle zamanlarda deniz de aynalaşır. Biberler, domatesler, maydonozlar… artık onlara da güz renkleri vurmuş. Güneşin böyle dallar, yapraklar arasından göz kırpan ışıklarıyla batışı, başka bir güzelliktir.

Hayatın anlamını öğrenmeye geldim…

 

Çünkü bir yerde iç dökümüdür yazmak

Yazmak, bir yerde sığınmaktır, kaçmaktır, alabildiğine özgürlüktür, karşı konulamaz büyük bir tutkudur, paylaşmaktır ve sırdaş olmaktır. Çünkü bir yerde iç dökümüdür yazmak. Öte yandan dünyanın en görkemli, en soylu işidir; öyle ki biz yazarlara verilen en güzel armağandır.

İnsan, hüzünle mutluluk arasında gidip gelen bir sarkaçtır ve bu sarkacın ritmini daime kendi belirler

 

Hatıralar insan hayatının dokusu, insan hayatının kendisidir

Hatıralar insan hayatının dokusu, insan hayatının kendisidir. Onları atınız, insan da kalmaz. Hatıralar şuurumuzdan geçtikleri, bizden birer parça oldukları, bir daha yaşanmayacak olan duyguları taşıdıkları için önemlidir. Hatıralar zaman içinde yani şuurun akışı içinde uzaklaşarak koyulaşan sislere büründükçe güzelleşir. Zaman, bazı hatıraları silerek, bazılarını düzelterek, bazılarını da belirterek bir sanatçı gibi çalışır.

fotoğraf = mutluluk!

Fotoğraf çoğu zaman gülen bir yüz demektir. Kimse üzüntülü bir anında fotoğraf çektirmek istemez. Hep mutluluklar ölümsüzleştirilmek istenir. Bu yüzden de “fotoğraf=mutluluk! Denklemi yanlış değildir. Fotoğraflarda neşenin yansımasını görürsünüz. Yaşamın donmuş karesidir fotoğraflar. Zamanı yakalayan, hapseden kareler.

Kapılar evlerin ağızlarıdır aynı zamanda

Kapılar evlerin ağızlarıdır aynı zamanda. Evler, dertlerini kapıların ardında saklar, kapılarla anlatır. Kapı, kimi zaman dünyaya karşı bir barikat, kimi zaman da dünyaya açılan bir kucaktır.

Yeşilin güzelliği, doğanın verdiği huzur kadar sakinleştirici bir terapi bulamazsın

 

Kitapların benim hayatımda bambaşka bir yeri vardır

Kitapların benim hayatımda bambaşka bir yeri vardır. Hayatımın her alanında kitapların etkisi açıkça görülebilir. Hayata bakış açımdan tutun da kullandığım kelimelere kadar kitaplar bana tesir etmiştir. Kitapları kendime bir arkadaş olarak görüyorum. Hayattan sıkıldığım zamanlarda hiç itiraz etmeden, bıkmadan beni dinleyen; dertlerime ortak olan kitaplarım olmuştur. İşte bu yüzden kitaplarım vücudumun bir parçası gibidir.

Sen korkusuz olursan hayat sınırsız olur

 

Bugün, gelecek yıllarımın en genç günündeyim!....

 

Tuhaf bir aydır eylül. Daha ağustosun ortasında girer hayatımıza. Eylül sanki ağustosun ortasından ekimin ortasına kadar sürer

 

İnsan, geçmişiyle hesaplaşarak gelişir

 

Ölümsüzlüğün anahtarı: İlk olarak hatırlanmaya değer bir hayat yaşamaktır...

 

Hatıralarımızı, bugünden geriye doğru baktığımız için yaşandıkları andan değişik olarak hatırlarız

Hatıralarımızı, bugünden geriye doğru baktığımız için yaşandıkları andan değişik olarak hatırlarız. Bazı anı parçaları ise çocukluğun derinliğindedir. Hatıralar hala devam eden. Bir yaşantıdır. Bazen hatıralarda yolculuğa çıktığımızda, hayatın kara yıkıntıları çıkar karşımıza.

Bazı kentleri gezerken insanın, gözlerini geleceğe değil, geçmişe doğru açması gerekir

 

Nedir o sizi siz yapan değer? Bu dünyaya ne katmış, ne vermiş olmak sizi siz yapar?

 

Albümlerdeki fotoğraflara bakmak duygusal bir devinim yaşatır size

Albümlerdeki fotoğraflara bakmak duygusal bir devinim yaşatır size. Onlara baktıkça zaman ve mekanda kayganlaşmaya başlar zemin. Bir anda kendinizi anıların ve düşlerin içinde süzülürken bulursunuz. Anılar yıllar geçtikçe değerlenen bir hazinedir. En çok da çocukluğunuz gelir gözlerinizin önüne. Sanki çocukluğunuzun içine yıllar sonra yeniden düşmüşsünüzdür fotoğraflar sayesinde.

Aşkten, sevinçten, hüzünden yolu geçmeyenler, yapay kalır

 

Siz bir kere göçmeye görün dünyadan, sıra hemen fotoğraflara gelir

Siz bir kere göçmeye görün dünyadan, sıra hemen fotoğraflara gelir. Önce kimsenin eli varmaz onlara. Ölümünüze alıştıkça insanlar, fotoğraflarınızı, ellerine alır ve bakarlar. Sonra tekrar dolaplara, raflara kaldırırlar o bir karelik tarihinizi. Siz orada öyle tozlar altında yıllarca durursunuz da kimsenin ilgisini çekmezsiniz. Herkes işinde gücündedir çünkü. Günün birinde bir taşınma sırasında belki de lüzumsuz eşyalar arasında karışır gider, bütün hafızalardan silinirsiniz. Yüzünüzü kimse hatırlamaz artık. 

Hayatın anlamı benim için nedir?

 

Hayatım boyunca melankoliye ve kaybettiklerim için derin yaslar tutmaya eğilimli biri oldum

Hayatım boyunca melankoliye ve kaybettiklerim için derin yaslar tutmaya eğilimli biri oldum. Bunun nedeni çok erken yaşlarda yerine konulmaz kayıplara uğrayışım büyük olasılıkla.

Aynaya baktığında kaç sen görüyorsun? Dünkü sen, bugünkü sen, yarın ki sen… Her sabah dünkü ve yarın ki senden değişik sen…

 

Geçmişin tozlu sayfaları arasında boğulmak yerine yaşadığımız güne bakmalı, onu dolu dolu yaşamalıyız. Geçmiş olmadığı gibi, gelecek de yaşanmamıştır.

 

Arkanızda bir iz bıraksanız o izin ne olmasını istersiniz?

insanlar arkanızdan sizin için tek bir cümle söyleseler o gönülden söylenen cümlenin ne olmasını isterdiniz? Arkanızda bir iz bıraksanız o izin ne olmasını istersiniz?

Olağanüstü karmaşık ve içinden çıkılamaz bir dünyayı eşsiz berraklıkla, yalın ve büyüleyici bir dille anlatır Franz Kafka

Olağanüstü karmaşık ve içinden çıkılamaz bir dünyayı eşsiz berraklıkla, yalın ve büyüleyici bir dille anlatır Franz Kafka. Bu dünyanın içinde büyük korkular ve çaresizlikler yaşayan, sonunda hep kaybeden figürleriyle Kafka 20. Yüzyıl edebiyatının en çok okunan, konuşulan yazarlarından biridir. 

Gece… Dünyanın, güneşe bile sırt çevirdiği esrarlı zaman dilimi

Gece… Dünyanın, güneşe bile sırt çevirdiği esrarlı zaman dilimi. Oysa gecenin üzerimizdeki garip etkili hala çözülmüş değil. Niçin gündüz duyamadığımız sesleri gece duyarız? Niçin hastalıklar gece şiddetlenir? Niçin hayaller, endişeler, şüpheler, başımıza üşüşmek içn hep geceyi bekler?