sokağa sarkan sarmaşıklar, hanımelleri…

Sokağa sarkan sarmaşıklar, hanımelleri… ve gökyüzünü bulut gibi kaplayan martı çığlıkları. Şehrin kokularını dağıtan ılık bir lodos.

sonu mutlu biten serüvenler, mutlu beklentileri noktalayan sabahlar, derin uykular, mutlu uyanışlar...

Ama hayat işte bu, yazarı olduğumuz bir kitap değil (tam olarak değil - nispeten öyle)...

Ve okumak iyileştiriyor beni

Ve okumak iyileştiriyor beni; içten içten, derin derin ruhumu onarıyor! sakinleştiriyor, yoksunluklarımı gideriyor ve fırtınalarımı dindiriyor...

insan kendisine rağmen kendi oluyor. içindeki iki kişiden birini asimile edenler, rağmeni lügattan çıkararak yapabilirler bunu. Kişinin içindeki uzlaşmaz çelişkiler de en az toplumdakiler kadar gerekli. Bunları seçmeli derslerden öğrenmedin. Giremediğin zorunlu derslerden zaten öğrenemezdin. Kendi kendine keşfettin... " ☆

dünya, evren, tabiat...

En güzel sanat...

Yazmak bende, endişeden kurtulmak çabasıydı

Yazmak bende, endişeden kurtulmak çabasıydı. Öyle başladı. Yaşamın belirsizliğinden, tehlikelerinden her an yok olma ihtimalinden korunmanın bir yoluydu belki. Her an karşı karşıya olduğum yok olma tehlikesini sözcükleri kağıda geçirerek yenme uğraşıdır. Yazdığım her sözcük var olduğumu kanıtlama yolunda bir adımdı; yaşamı yarına ulaştırma aracıydı. Yaşarken duyduğum endişeleri anlamlı cümlelere dönüştürerek zamanın üstesinden gelmeme yardımcı olan bir araçtı yazmak benim için.

bazı geceler

bazı geceler bir tutam dost sohbeti, biraz kitap, biraz dergi, çokça çikolata iyi geliyor.

çocukluğunu anımsadığında burnuna hangi yemeğin kokusu geliyor

Takılıp gidiyorum eskilere...

Takılıp gidiyorum eskilere... Tıpkı böyle yıkık dökük misallerle yaşıyorum. Bir sokak arasında ki sessiz ve sakinlik gibi.

80'lerin sonlarına doğru

 80'lerin sonlarına doğru. donmuş bir anıda biraz hüzün, biraz buruk tat bırakırken zaman.

İçinizdeki keşif tutkusunun sizi götürdüğü en uzak yer neresi? #tutkudurseyahat

kabaklı kiş + portakal suyu = mutlu sabah

Şubat güneşi, lodos ve dizi dizi martılar...

vanilya kokulu şiirler yazdım, sana

her varoluş bir uyanışla başlamadı mı?

uyanmaya hazır mısın?

kalabalık yalnızlıklar

uzun yolculuklar geçiyor içimden, kendi benliğini arayan.

geçmişte yaşıyorsun. yerin orası mı?

sürekli geçmişe bakıyorsun. durup durup geçmişin muhasebesini yapıyorsun. Yerin orası mı?

john berger okumak....

john berger okumak kış gününde pastane kapısından yüzünüze vuran sıcaklık ve vanilya kokusunun huzuruna benzer.

evrendeki yıldızların yarısından fazlası hiçbir takımyıldıza ait olmayan yetim yıldızlardır. takımyıldızların hepsinden daha fazla ışık verirler. - John Berger - Berger'in ağaçlar, taşlar, çiçekler, belli belirsiz ışıltılar ve biz okurlarıyla yaptığı bir hoşbeş bu denemeler.

bugün şu duyguları hissetmeyi tercih ediyorum

dinginlik

sakinlik

umut

kendime güven

netlik

minnettarlık

değerlilik