çay, hafif serinlik, yağmur, müzik ve kitap...

Raindrops Will Fall

bence malumdur

dikenin
kalbime battığı bir sonbahar günüdür
sen elini bulutların içinde gezdirirsin
bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler
içini kurtlar kemirir
bence malumdur
buğulanmış camların arkasında masmavi yüzün
senin ateşler içinde olduğun
bence malumdur
ellerin muhakkak çocuk elleridir
hep kimsenin bilmediği türküler düşünürsün
onlar neden daima okul türküleridir
süleymancıktan bahseder
kara toprakta açık yeşil bir yıldız gibi akıp giden
süleymancıktan
ve karınca yuvalarından bahseder
ışıksız kömürsüz karınca yuvalarından
gökyüzünde kızıl bir hilalin kaydığını görürsün
sen ansızın gökyüzünde görünürsün
gözlerinin rengi
bence malumdur
elinde değildir akşam serinliğinde üşürsün
eylül'den itibaren geceler hazindir uzundur
sokaklar yorulur uykuya varıp gelirler
sokakların üstüne bulutlar gelirler
bulutların üstüne yıldızların gözleri gelir
bir yıldız bir yıldızın ardınca gider
yıldızların kayboldukları yer
bence malumdur
karanlıkta bir şeyler kopar dağılır
uzaktan yabancı sesler duyulur
sen elini bulutların içinde gezdirirsin
elin hayallerimi dağıtır
bilirsin
sen elini bulutların içinde gezdirirsin

Attila İlhan

Eylül Ayı

• Eylül, Gregoryen Takvimi'ne göre yılın 9. ayı olup 30 gün çeker.
• Arapça eylûl, Süryanice "üzüm" anlamındaki aylûl'den (üzüm ayı) gelmektedir.
• Hristiyanlar bu aya "istavroz ayı", "haç ayı" ya da Karadeniz'de değiştirilerek "istavrit ayı" derler.
• Avram Galanti Bodrumlu yaptığı araştırmalar ile Türklük İncelemeleri kitabında Akadlıların altıncı ayı olduğunu ve sevinçten haykırmak anlamına geldiğini savunmuştur.
• Eylül adının İngilizce karşılığı olan "September", Latince 7 anlamına gelen "septem" den gelir. Eylül, M.Ö. 153'e kadar, eski Roma takviminde 7. ay idi.
• Roma imparatoru Septimius Severus ile aynı anlama gelir.

eylül rübai

eylüle girdim eylüle girdim
her ömrün bir eylülü vardır
onca yaşadım
şimdi bildim

( murathan mungan / eylül 2001 )

ayrılık ayracı

Bütün ayraçları kaldırdın ama unuttuğun

Bir şey vardı yine de, çiçekleri sulamadın 

Gökyüzü sarardı o zaman bulutlar kirlendi

Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu 

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor 

Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde 

Ezberlenecek hiçbir şey yok bu dünyada 

Kirletilmemiş bir bulut bile yok artık 

Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışımda 

Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide 

Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor 

Ya da erteletiyorum biletimi son anda 

Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam 

Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin 

Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık 

Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek 

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi 

Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık 

Üşüyünce ağlıyorsun yalnızım dememek için 

Uçaklar gemiler trenler çiziyorsun duvarlara 

Kendine bir deniz bul artık bir de rüzgâr 

Parçalanacağın bir uçurum bul bu dünyada 

Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı 

Ve gelirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü 

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor 

Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde 

Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak gün boyu 

Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa 

Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın 

Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını

Ahmet Telli

Sevgilim, işte Eylül

“Sevgilim, işte Eylül

Ve işte senin usul usul seğiren yüzün.

Zaman ki sonsuzdur
Bitmemiş şiirler gibidir.

Bazı hüzünleri
Bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir.

Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık
(İsteğin bulanık kıyısında).

Bundan değil midir bizim aşkımızda
Sürekli bir akşam hüznü vardır.”

İlhan Berk