aynı zamanda başka bir benliği tanımak, onunla aynı yöne gitmektir. okurken, okunan metinle okur arasında duygusal bir bağ oluşur. okumaya kendini kaptıran okur, kendi benliğinden çıkıp okuduğu karakterin dünyasında bir yere yerleşir, bir rüya gibi. bu garip gerçeklikle neyin ne olduğu, yaşamın ve insanın bütün karmaşıklığı, bilinmezliği sanki daha kolay anlaşılır. yaşam, okurun karşısına daha önce hiç görünmediği bir biçimde çıkar ve okurun bir daha onu öyle görebilme olanağı yoktur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder