Eylül ayındayız. Güzün başlangıcı olmasından dolayı dinginlik ayı olarak belirir zihnimizde eylül. Hayata dair her şeyin heyecanını, neşesini, canlılığını kaybettiğini düşünürüz bu ayda. Ağaçlar, ormanlar, çimenler hüzünlüdür. Onların hüzün tonlarını kuşanması bize hep ayrılığı, yalnızlığı hatta ölümü hatırlatır. Solan, sararan yapraklar sanki saçımızdaki aklar; dalından süzülerek yere düşen yapraklar da gerçekleşmeyen hayallerimizdir. Eylül şiirleri yalnızlıktan, ölümden, ayrılıktan dem vursa da eylül yazıları hep solgun renkler yansıtsa da bu ay sadece hüzün ayı değildir aslında. Eylül'de, aynı zaman durgunluk iklimi ile beslenmiş bir coşku ve derinden bir kıpırdayış vardır. Eylül ayı biraz da telaş ayıdır bu yönüyle. Eylül’den sonra kış gelir, kar gelir, soğuk gelir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder