Geçmiş, bir boşluk bulup sızıveriyor günümüzün içine. Kimi şeyler, ille de beni yaz, beni yaz diye tutturuyor. Kim ne derse desin, o altın çağ, çocukluk ve ilk gençlik yılları, ne kadar derine bastırırsanız, sesini kıssanız da susmuyor işte! Biz ne kadar kabullenmesek de hatıralar çağı, yavaş yavaş gelmekte olduğunun işaretlerini veriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder