Kitapların da kaderi tıpkı yazarlar gibi. Yazar, kendisini kimi zaman canından bezdiren o doğum sancılarını atlatıp nurtopu gibi bir kitap dünyaya getirince, o varlığın yaratıcıdan bağımsız yaşam serüveni de başlamış olur. Bu bağlamda kimi kitap lanetlenir, kimisi ünlenir, kimisi de eşe dosta dağıtılan bir “gençlik hevesi” olarak kalır. Bazı kitaplar soyağaçlarında tek koldan aşağı inerken bazıları da çevrildikleri dillerde yeniden yaratılır, çoğalır, bereketlenir.
Bugüne kadar hep yazıyı savunmuşmudur; yazının her şeyin, bu arada konuşmanın da üstünde olduğuna inanmışımdır. Ve eğer yazı olmasaydı, dünyanın başka türlü olacağını, bir şeylerin eksik, hem de çok eksik kalacağını düşünmüşümdür. Yazarken kendimi çok daha rahat hissetmişimdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder