güz söylenceleri

Nedir bu yüzyıldır karanlık bakışlarını görürüm ayın
başımı çevirip duyarım kokusunu bir güz günü korkulu
sabahın serinliğini taşır derin duyguların
pınar tadında duru çimen kokan
yaşlı ağaçlarda salınır gizemli ışınları Omega'nın
Nedir bu onulmaz bir yara gibi yüzün
bırakırım artık ne olursa olsun
köprülerin orada çökmüş toprak mı
yoksa yiten deniz mi içimizde uğuldayan

ağzın mayıs ağzı
Kuşkundur gövden, ama
bir zamanlar gülde gözükmüştü tanrı
nice güller böyle gövdenden yaprak dökerken

Nedir bu kuşkun kısır toprak
üstünde bin bir dansı onaylamayan rüzgâr
uçup giden yaz içindir
dokunmayın ayin tenine
yanar parmak uçlarınız, teniniz sonra
nedir bu yüzün uzak yaşam taraçalarında

Attila İlhan