Galata köprüsü, sabahları
canlı ve serindir, ışık içindedir. Canlı ve atik bir şekilde işe giden
insanlarla aynı ruh halindedir. Akşamüstlerine doğru şişman, yorgun,
vurdumduymaz bir insan haline gelir. Üstünde esen serin meltemlere karşı
göğsünü açmış gibidir. Sonra birdenbire şairleşir. Süleymaniye’den kırmızı,
mor, sarı, turuncu bir akşam başladı mı köprüden geçenler altın yaldızlı bir
ışık içinde yüzerler.
Bu, hangi kitaptan bir alıntı acaba?
YanıtlaSil