yağmur kokunla güzelsin istanbul

Yağmur yağıyordu. İncecik, kesik kesik bir yağmur… Tıpkı ömrümüz gibi… Tıpkı sevgin gibi, içimi önce ısıtıp sonra beni yalnızlığın ve sahipsizliğin soğuk sularına, İstanbul’un sensizlikten kararmış, öksüz ve özlem dolu sokaklarına bırakan… Tıpkı senin gibi, ömrün gibiydi yağmur… Kesik kesik…

Gecenin huzurunu "beyaz örtü"süyle sardı yağmur bulutları. İstanbul yağmuru; gri ve güzel; sen ve ben gibi.

İstanbul İstanbul! Sen ne başkasın hayatımda! Gecemi gece, günümü gün eden kokun değil mi; gecenin ışığı değil mi yaşamımı yaşanır kılan?..

Yağmur kokunla güzelsin İstanbul….