hayat bir zaman sonra bizim için bildik, ezberlenmiş, hatta bütün çekiciliğine rağmen kendini tekrarlanmasıyla sıkıcılaşmış, bulanık bir sergüzeşte dönüşür; elimizdeki bu eskimiş, erimiş, parlaklığını yitirmiş zaman parçasından yeni bir macera yaratamayacağımıza inanırız. geçmişteki hayal kırıklıklarımız gelecekle ilgili hayallerimizi de köreltip soldurur, gizlice küseriz. duvara asılmış eski bir fotoğraf olur hayat. onda yeni bir şey bulamayacağımıza o kadar eminizdir ki artık, dönüp de bakmayız bile ona.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder