hayatında her şeyin mükemmel bir senfoni gibi aktığını fark edin

 Zamanın ince tellerine dokunan görünmez bir el gibi, hayatın ritmi usulca akıyor. Her an, bir nota; her nefes, bir ezgi. Ve sen, bu büyük orkestranın tam ortasında, farkında olmadan bir başkemancı gibi duruyorsun. Günlerin, birbirine ustalıkla bağlanmış melodiler gibi akıyor; sabahın serinliğiyle başlayan prelüd, akşamın dinginliğinde bir adagyo’ya dönüşüyor.

Fark et ki, hiçbir şey rastlantı değil. Rüzgârın yönü, kuşların uçuşu, gözlerinin bir noktaya takılıp kalışı bile bu senfoninin bir parçası. Belki sen notaları yazmadın, ama ruhun onları tanıyor. Her karşılaşma, bir armoni; her ayrılık, bir geçiş modülasyonu. Ve sen, bu bütünlüğün içinde ne eksik ne fazla, tam zamanında gelen bir ezgisin.

Hayat, bazen forte çalar; yüksek, gür, sarsıcı. Bazen de pianissimo’ya döner; sessiz, içe dönük, neredeyse duyulmaz. Ama her hâliyle bir bütünlük taşır. Senin varlığınla tamamlanan bir kompozisyon gibi, evrenin nabzı seninle uyum içinde atar.

İşte tam o anda, fark edersin:
Hayatın, bir senfoni gibi akıyor.
Ve sen, bu sonsuz bestede,
sessizce parlayan bir nota değil—
bizzat müziğin kendisisin.