Her şeyin yeniden başlayabilmesi için önce eski döngüyü onurlandırmak gerekir. Artık buraya kadardı diyebilmek, yola çıkmanın ilk adımıdır.
Hayat, çoğu zaman bir sahne gibi durur karşımızda; dekorlar yerli yerindedir, ışıklar açıktır, perde aralanmıştır. Ama sahneye çıkmak için önce içimizdeki sesi duymamız gerekir. Çünkü hayat, hazırdır aslında—biz hazır olduğumuzda. Ne zaman ki korkularımızı susturur, bahaneleri bir kenara bırakır, kendimize “şimdi” deriz; işte o an, hayat da bizimle birlikte yürümeye başlar. Bekleyen biziz, geciken biziz, ama aynı zamanda başlatacak olan da biziz.
Hazır olmak, mükemmel olmak değildir. Hazır olmak, eksiklerle barışmak, yaraları taşımayı öğrenmek, geçmişi affetmek ve geleceğe cesaretle bakmaktır. Hayat, kusursuzları değil; cesur olanları sever. Çünkü cesaret, bir adımda saklıdır. O adım, bazen bir kelimeyle başlar, bazen bir vedayla, bazen de bir “artık yeter” fısıltısıyla. Ve o fısıltı, hayatın en gür sesine dönüşebilir.
İçsel hazırlık, dış dünyanın kapılarını açar. İnsan, ne zaman ki kendiyle yüzleşir, ne zaman ki ne istediğini bilir ve ne istemediğini cesurca söyler, işte o zaman hayat da ona cevap vermeye başlar. Tesadüfler artar, yollar belirginleşir, insanlar değişir. Çünkü evren, hazır olanlara hizmet eder. Ve hayat, kendini ancak ona hazır olanlara sunar—tereddütsüz, cömertçe, bazen acımasızca ama hep dürüstçe.
O yüzden kendine dön. Sorularınla, hayallerinle, korkularınla… Hepsi senin. Hepsi seni sen yapan parçalar. Onları reddetme, onları tanı. Çünkü sen hazır olduğunda, hayat da seni tanımaya başlar. Ve belki de en büyük mucize, dışarıda değil; senin içinde, hazır bekleyen o kıvılcımdadır.
Bugün bir niyet edin: Hayatımı yeniden kurmaya niyet ediyorum. ve bilin ki bu niyet, olasılıkları açmak için bir yankı uyandırır. çünkü siz hazırsanız, hayat da hazırdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder