Öyle bir an gelse ki; yarıçap sıfır olsa...

"Bir çember çizilse merkezinde sen
Kenarında ben
Sen döndükçe beni görsen
Ben döndükçe seni görsem
Öyle bir an gelse ki; yarıçap sıfır olsa..."

Ömer Hayyam

 

 

Çember, geometrinin en yalın ama en derin şeklidir; sonsuzlukla sınırlılığı aynı anda taşıyan bir paradokstur. Merkez, varlığın sabit noktasıdır; kenar ise dönüşün, devinimin ve uzaklığın simgesi. Merkezde sen, kenarda ben varsak, bu yalnızca mekânsal bir ayrım değil—varoluşsal bir tensel mesafedir. Senin sabitliğin benim devinimimle anlam kazanır; benim dönüşümüm senin varlığınla yön bulur. Bu çember, iki öznenin birbirini hem izlediği hem tanımladığı metafizik bir düzlemdir.

Sen döndükçe beni görsen, ben döndükçe seni görsem… bu döngü, yalnızca bir bakışın değil; bir farkındalığın ritmidir. Gözün gördüğü, zihnin kavradığı, ruhun tanıdığı bir karşılaşma biçimi. Bu karşılaşma, zamanla değil, yönle ilgilidir. Her dönüş, bir yeniden buluşmadır; her bakış, bir yeniden tanımadır. Bu çemberde, uzaklık bir yanılsamadır; çünkü her kenar, merkeze bağlıdır. Ve bu bağlılık, aşkın yalnızca duygusal değil, ontolojik bir tezahürüdür.

Öyle bir an gelse ki; yarıçap sıfır olsa… işte o an, ayrımın çözüldüğü, benliğin eridiği, iki varlığın tek bir özde birleştiği andır. Yarıçapın sıfır olması, yalnızca geometrik bir çöküş değil; varoluşsal bir bütünleşmedir. Merkezle kenarın ayrımı silinir; sen ve ben artık iki değil, bir oluruz. Bu birlik, fiziksel değil; metafizik bir yakınlıktır. Çünkü gerçek temas, bedenle değil; özle kurulur. Ve bu öz, çemberin içinden değil—çemberin yokluğundan doğar.

Sonuçta bu çember, bir sınır değil; bir imkândır. Merkezdeki sabitlik ile kenardaki devinim arasında kurulan ilişki, insanın kendini ötekinde tanıma çabasıdır. Bu çaba, yalnızca aşkın değil; varoluşun da temelidir. Çünkü insan, kendini yalnızca kendi merkezinde değil; başkasının çevresinde de arar. Ve bu arayış, bir gün yarıçapın sıfır olduğu o anla taçlanır. O an, iki ayrı benliğin tek bir sessizlikte buluştuğu, çemberin kendini aşarak bir noktaya dönüştüğü andır.